www.poezjaliryczna.fora.pl

samograjek

Uwiodłaś mnie uśmiechem głosu barwą lekką
naturalnym rumieńcem łagodnym spojrzeniem
za każdym twoim gestem me sprzeniewierzenie
zatraciłem się zatem a możeś ty Mekką

każdy dotyk męczarnią bo trwał tylko chwilę
chciałbym tulić w ramionach od dziś na milenium
jesteś drogą wieczności czy chwilą w spełnieniu
okażesz mi się wampem czy też monastyrem

następny krok ku tobie bojaźliwy trwożny
czy spłoszę cię niechcący spłonę nieostrożny
jeszcze cię nie odgadłem oazą czy lawą

zatem dane nam będzie na jawie poznanie
nasze zauroczenie czy rozczarowanie
czym my będziemy sobie piekłem czy enklawą

Agnes Magnes

Wiersz prawdziwy i tylko czas pokaże co dalej...
pozdrawiam:)

samograjek

Że tak go odbierasz Agnieszko.
Zawsze chcę pisać , jakbym swoje własne odczucia spisywał- szkoda, że tylko czasami mi to się udaje

Agnes Magnes

dla mnie osobiście to wiersz którego autor albo broni się albo boi się uczucia, jakieś poświęcenie wielkie...tylko w imię czego pytam ?
pozdrawiam bardzo cieplutko:)

czcionka

Twój wiersz Samograjku bławatnie lekko płynie na strunach marzeń. Rymy i rytmy pozwalają rozkołysać się czytając. Podoba mi się jego delikatność. Pozdrawiam cieplutko... Basia.

samograjek

Nie wzoruję się na wieszczach (wrzeszczach...) ale to samo ze mnie wypływa. Dzięki wam Dziewczyny, czuję, że pisać warto, bo inaczej...

Agnes Magnes

Pewnie,że warto!!!
pozdrawiam uśmiechem:)

Daria Dziedzic

Bardzo ciekawy Twój wiersz:) Chce się czytać Smile

Czekam na więcej:)