www.poezjaliryczna.fora.pl

Daria Dziedzic

gdy na szlaku bieszczadzkim
poznałam życia smaki
to wcale nie wierzyłam
że jeden jest jak brylant

co nie przynosił szczęścia
tylko wciąż mieszał pejzaż
raz tkwił cierniem, raz solą
nie było już wesoło

chciało się cofnąć chwile
nie trwać żałosnym wirem
tylko w ciszę się schować
w jej szarawych odłogach

by zło nie odnalazło
i nie zrobiło na złość
osiadając na duszy
jak na stole okruchy

Bursztyn

Twój wiersz mówi i to jest jego zaleta i piękno."By zło nie odnalazło i nie zrobiło na złość osiadajac na duszy jak na stole okruchy" pozwolisz te strofy zabiorę dla siebie.Dario! Pozdrawiam:)

stresozerca

Połoniny jesienią

łąki złotem rozlane pod niebo
falujące porywistym wiatrem
kłaniające się z góry drzewom
przestrzennie otwarte

przeurocze skupiska leśne
buczynami majaczące
umajone kolorowym wrześniem
do słońca lśniące

w rozlewiskach szumiących łąk
skupiska skał uroczych
wijący się szlaku krąg
wprowadza w zachwyt oczy

krajobraz sięga chmur
a w nich łabędzie płyną
przepiękny urok gór
turyści nimi żyją

widziałem podziwiałem
ich obraz piszę dziś
Bieszczady pokochałem
zechciej i ty tam iść…

Bieszczady mi sa bliskie:ładny wiersz.

Daria Dziedzic

Bursztynku dziękuję ślicznie:)
stresozerco - Bieszczady są przepiękne, zwłaszcza jesienią Smile

jaleku

Pięknie, Daruniu!
Witam cieplutko... znowu się spotykamy:)

Daria Dziedzic

dziękuję jaleku:) cieszę się, że jesteś Smile

jaleku

...ja również, Daruniu:)

Daria Dziedzic

jak z Wami dobrze:)

Agnes Magnes

W bieszczadzkie krajobrazy życie wplątane szare......
wiersz wspaniały!
pozdrawiam serdecznie:)