www.poezjaliryczna.fora.pl

Daria Dziedzic

1. Prawda

Rozwijasz się, poprzez czytanie książki.
Wertujesz kartkę po kartce
i widzisz wciąż ten sam rozdział pt. prawda.
Marszczysz brwi i zastanawiasz się,
czy prawda istnieje w chaosie świata.

I jeśli jest, to gdzie ukrywa się przed nami.
Czy może jest mężczyzną, pracującym w pocie czoła
na budowie lub kobietą rozwierającą szerzej uda.
A może jest nocą, która nie boi się spać.

Wciąż szukasz, splatając ręce. Zmywasz naczynia
i wierzysz, że prawda to kropla cieknąca z kranu.
Myślisz, że jest kwiatem, który podlewasz codziennie,
by rósł i kwitł pod twoim czujnym spojrzeniem.

Wierzysz, że możesz uwierzyć w jej istnienie,
tak jak w list od Anny. Czujesz, że możesz jej dotknąć,
tak jak dotykasz flakonika perfum. Nie łudź się.
To tylko pozory. Prawda nie jest człowiekiem.

2. Struktura

Żyję sobie w pokoju na łonie natury.
I marzę, by znów zamieszkać pomiędzy zwykłymi ścianami.
Nie - pomiędzy światami - jest jeden świat.
Podzielony, ułożony od A do Z. Ze świadomością,

że muszę jeszcze dojść do siebie po egzaminie.
W przyrodzie wszystko ciekawe, ale w przestrzeni pokoju
najważniejszy sufit - oddziela mnie od nieba - stając się granicą
między marzeniem a prawdą. A ty mówisz,

że to jest niczym wobec wieczności i spokojnie,
jak gdyby nic się nie stało
przebudowujesz sypialnię i dostawiasz łóżko.

3. Byt

To nie jest takie proste. Jest się albo nie.
Ja jestem, ty jesteś. My jesteśmy. Oto jesteśmy.
W tym pokoju, gdzie wszystko możliwe.

Pijemy kawę i jemy słodkie, co nieco,
odganiając od siebie złe wspomnienia jak muchy.
Stajemy naprzeciw wspólnej przyszłości,

choć i tak nie wiadomo, co będzie za dzień lub dwa.
Kątem oka podziwiam różę od ciebie. Dotykały jej
nasze dłonie. Więc pachnie naszym ciałem i daje nam

do myślenia, że oto jesteśmy.
Pomiędzy ścianą, niebem a prawdą.
Bez przyczyny.

Waldemar Kubas

Prawo dialektyczne, które Hegel uważał za naczelne prawo logiki, a następnie uznał za powszechne prawo bytu, zakłada, że rozwój świata ma charakter trójstopniowy, odbywa się według triady. W języku abstrakcyjnym i bardzo skrótowo można to wyrazić słowami, że każdy rozwój przechodzi od tezy do antytezy poprzez syntezę. Owa trójstopniowość jest głównym rysem filozofii Hegla. Dlatego też nasza poetka swój Wykład z Hegla jakże trafnie i szczęśliwie zapisała w postaci tryptyku. Kolejne części tryptyku odnoszą się do podstawowych pojęć filozoficznych, takich jak Prawda, Struktura, Byt. Oczywiście nasza Autorka jest przede wszystkim poetką i Wykład z Hegla, który nam serwuje, to piękna poezja, poezja najwyższych lotów. Z godną podziwu łatwością od czystych pojęć filozoficznych przechodzi do prostych, zaczerpniętych z życia codziennego sytuacji i dzięki niebanalnym myślom nadaje im bardziej uniwersalny wymiar. W tym, co robi nasza poetka Daria, jest niewątpliwie mistrzowska i odkrywcza. Mówi się niekiedy, że filozofia poszukuje prawdy. Daria ją znajduje w każdym najbłahszym elemencie życia, w pięknej poezji, którą tworzy i z taką radością dzieli się nią z nami. Dziękujemy Skarbie.

Daria Dziedzic

I znów przepiękna interpretacja:) Waldku jak Ty to robisz? Smile

Waldemar Kubas

Jak to robię? To przede wszystkim zasługa Twoich wierszy, Daruniu:) One sprawiają, że interpretacja idzie gładko, jak po maśle (miejsce na uśmiech).

czcionka

Daruniu, przetkałaś w swoim tryptyku myśli obijające się o ścianę. Ścianę pytań pomnożoną przez brak odpowiedzi. Jak Ty to robisz, że nie sposób nie myśleć?
Pozdrawiam słonecznie... Basia.

Daria Dziedzic

Waldku dzięki Kochanie, Basieńko, sama nie wiem, jak to jest, po prostu to coś siedzi we mnie i kiełkuje, aż do czasu rozkwitnięcia:)